AHMED ARİF hayatı ve şiirleri

Amed Arif

1927 yilinda Diyarbakir’da dogdu, 2 Haziran 1991 tarihinde Ankara’da öldü. Ortaögrenimini Diyarbakir Lisesi’nde tamamladi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Cografya Fakültesi Felsefe Bölümü ögrencisi iken 1950’de Türk Ceza Yasasi’nin 141. maddesine aykiri davranmak saviyla, 1952’de gizli örgüt kurma saviyla iki kez tutuklandi, yargilandi ve 2 yil hüküm giydi. Cezaevi günleri sona erince Ankara’daki gazeteler ve dergilerde teknik islerle ugrasarak yasamini kazandi. Toplumcu gerçekçi siirimizin ustalarindandir. Yasadigi cografyanin duyarliligi ve halk kaynagindaki sesini hiç yitirmeden, lirik, epik ve koçaklama tarzini kusursuz bir kurguyla kullanarak, özgün, tutkulu, müthis ezgili çagdas siirler yazdi.

ANADOLU

Beşikler vermişim Nuh'a

Salıncaklar, hamaklar

Havva Anan dünkü çocuk sayılır

Anadoluyum ben

Tanıyor musun?

Utanırım

Utanırım fukaralıktan

Ele, güne karşı çıplak...

Üşür fidelerim

Harmanım kesat.

Kardeşliğin, çalışmanın

Beraberliğin

Atom güllerinin katmer açtığı

Şairlerin, bilginlerin dünyalarında

Kalmışım bir başıma

Bir başıma ve uzak.

Biliyor musun?

Binlerce yıl sağılmışım

Korkunç atlılarıyla parçalamışlar

Nazlı, seher-sabah uykularımı

Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar

Haraç salmışlar üstüme.

Ne İskender takmışım

Ne şah, ne sultan

Göçüp gitmişler, gölgesiz!

Selam etmişim dostuma

Ve dayatmışım...

Görüyor musun?

Nasıl severim bir bilsen.

Köroğlu'yu

Karayılanı

Meçhul Askeri...

Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.

Sonra kalem yazmaz

Bir nice sevda...

Bir bilsen

Onlar beni nasıl severdi.

Bir bilsen, Urfa'da kurşun atanı

Minareden, barikattan

Selvi dalından

Ölüme nasıl gülerdi.

Bilmeni mutlak isterim

Duyuyor musun?

Öyle yıkma kendini

Öyle mahzun, öyle garip...

Nerede olursan ol

İçerde, dışarda, derste, sırada

Yürü üstüne - üstüne

Tükür yüzüne celladın

Fırsatçının, fesatçının, hayının...

Dayan kitap ile

Dayan iş ile.

Tırnak ile, diş ile

Umut ile, sevda ile, düş ile

Dayan rüsva etme beni.

Gör, nasıl yeniden yaratılırım

Namuslu, genç ellerinle.

Kızlarım

Oğullarım var gelecekte

Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.

Kaç bin yıllık hasretimin koncası

Gözlerinden

Gözlerinden öperim

Bir umudum sende

Anlıyor musun?